Zmiany w przepisach o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki

20.03.2017 r.

Zmiany w przepisach o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki

Regulacje dotyczące zanieczyszczania mórz przez statki są zawarte przede wszystkim w aktach prawa międzynarodowego i unijnego. Do najważniejszych z nich należy zaliczyć m.in. Konwencję MARPOL, rozporządzenie WE nr 2037/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową czy Konwencję o zapobieganiu zanieczyszczaniu mórz przez zatapianie odpadów i innych substancji, sporządzonej w Moskwie, Waszyngtonie, Londynie i Meksyku dnia 29 grudnia 1972 r. (tzw. Konwencję o zatapianiu).

W polskim porządku prawnym, niejako uzupełniająco do powyższych regulacji, obowiązuje ustawa o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki z dnia 16 marca 1995 r. Co ważne, w przypadku kolizji przepisów prawa polskiego z prawem międzynarodowym, ustawa przyznaje pierwszeństwo normom prawa międzynarodowego.

Co do zasady, przepisy ustawy o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki znajdują zastosowanie do statków znajdujących się w polskich obszarach morskich oraz do statków o polskiej przynależności znajdujących się poza granicami tych obszarów.

Ustawa nakłada obowiązek przeprowadzania regularnych przeglądów oraz inspekcji określonych, m.in. w Konwencji MARPOL – w razie ich braku statek nie może być używany do żeglugi morskiej lub innej działalności na morzu. Do ustawowych zadań kapitana należy m.in. przygotowanie statku w taki sposób, by spełniał wymagania w zakresie zapobiegania zanieczyszczania morza, zarówno w czasie żeglugi jak i po jej zakończeniu. Przed zawinięciem do portu kapitan ma także obowiązek poinformowania o odpadach znajdujących się na statku. Sam statek powinien być natomiast obsadzony załogą posiadającą odpowiednie przeszkolenie w zakresie zapobiegania zanieczyszczeniom.

/KP/